این دارو برای تزریق داخل نخاعی و سایر روش‌های درمانی (مانند مسکن‌های سیستمیک، درمان کمکی یا غلاف) مناسب است. پس از مصرف طولانی مدت، مقاومت دارویی ایجاد می کند و وابستگی جسمی و روحی ایجاد نمی کند و به دلیل مصرف بیش از حد باعث افسردگی تنفسی تهدید کننده زندگی نمی شود.دوز توصیه شده روزانه کمتر، با اثر درمانی خوب، ایمنی بالا، عوارض جانبی کمتر، عدم مقاومت دارویی و اعتیاد است.این محصول به عنوان یک مسکن چشم انداز زیادی در بازار دارد.
بر اساس آمار ناقص، میزان بروز درد در جهان در حال حاضر حدود 35% ~ 45% است و بروز درد در افراد مسن نسبتاً بالا است، حدود 75% ~ 90%.یک بررسی آمریکایی نشان می دهد که بروز میگرن از 23.6 میلیون در سال 1989 به 28 میلیون در سال 2001 افزایش یافته است. در بررسی درد مزمن در شش شهر چین، مشخص شد که بروز درد مزمن در بزرگسالان 40 درصد است و نرخ درمان پزشکی 35٪ است.بروز درد مزمن در سالمندان 65% تا 80% و میزان مراجعه به پزشک 85% است.در سال های اخیر، هزینه های درمانی برای تسکین درد سال به سال در حال افزایش است.
از سال 2013 تا ژوئیه 2015، مرکز تحقیقات درد در ایالات متحده و چندین موسسه پزشکی یک مطالعه طولانی مدت، چند مرکزی و مشاهده ای را در مورد تزریق داخل نخاعی زیکونوتید در 93 بیمار زن سفیدپوست بالغ با درد مزمن شدید انجام دادند.مقیاس نمره دیجیتال درد و نمره کلی حسی بیماران با تزریق داخل نخاعی زیکونوتاید و بدون تزریق زیکونوتاید مقایسه شد که از این میان، 51 بیمار از تزریق داخل نخاعی زیکونوتاید استفاده کردند، در حالی که 42 بیمار از تزریق داخل نخاعی زیکونوتاید استفاده نکردند.نمره درد پایه به ترتیب 7.4 و 7.9 بود.دوز توصیه شده تزریق داخل نخاعی زیکونوتید 0.5-2.4 میکروگرم در روز بود که با توجه به پاسخ درد و عوارض جانبی بیمار تنظیم شد.متوسط دوز اولیه 1.6 میکروگرم در روز، 3.0 میکروگرم در روز در 6 ماهگی و 2.5 در 9 ماهگی بود.در 12 ماهگی 9/1 میکروگرم در روز و پس از 6 ماه میزان کاهش 4/29 درصد، میزان افزایش کنتراست 4/6 درصد و میزان بهبود نمره کلی حسی به ترتیب 2/69 و 7/35 درصد بود.پس از 12 ماه، میزان کاهش به ترتیب 4/34 و 4/3 درصد و میزان بهبود نمره کلی حسی به ترتیب 7/85 و 4/71 درصد بود.بیشترین عوارض جانبی عبارت بودند از تهوع (19.6% و 7.1%)، توهم (9.8% و 11.9%) و سرگیجه (13.7% و 7.1%).نتایج این مطالعه بار دیگر اثربخشی و ایمنی زیکونوتاید توصیه شده به عنوان تزریق داخل نخاعی خط اول را تایید کرد.
مطالعه اولیه روی زیکونوتید را می توان به دهه 1980 ردیابی کرد، زمانی که کاربرد درمانی پپتیدهای سفت و شبیه پروتئین در زهر مخروط برای اولین بار مورد بررسی قرار گرفت.این کنوتوکسین‌ها پپتیدهای کوچک غنی از پیوندهای دی سولفیدی هستند که معمولاً 10 تا 40 باقیمانده طول دارند تا کانال‌های یونی مختلف، GPCR و پروتئین‌های ناقل را به طور مؤثر و انتخابی هدف قرار دهند.Ziconotide یک پپتید 25 است که از Conus Magus مشتق شده است که شامل سه پیوند دی سولفیدی است و تا بتا کوتاه آن به صورت مکانی در یک ساختار سه بعدی منحصر به فرد قرار گرفته است که به آن اجازه می دهد به طور انتخابی کانال های CaV2.2 را مهار کند.
